شبکه‌ های پتری (Petri net) در سال ۱۹۶۲ توسط کارل آدام پتری معرفی شدند. شبکه های پتری ابزار قدرتمندی برای مدل سازی همروندی هستند و قدرت توصیف بیشتری را نسبت به شبکه‌های صف فراهم می‌کنند. شبکه های پتری علاوه بر اینکه دارای ساختار و رفتار صوری هستند، قابلیت نمایش گرافیکی را دارند که به همین سبب مدل سازی توسط آنها را آسان می‌کند.یکی از دلایل موفقیت شبکه‌های پتری سادگی آنهاست که البته این سادگی گاه مدل کردن سیستم‌ها یپیچیده را دشوار می‌سازد . امکانات زیادی به مدل اولیه شبکه پتری اضافه شده‌است تا قدرت مدل سازی آن را افزایش یابد و بتوان آن را در زمینه‌های مختلف به کار برد.

 

نمایش ساختار:

نمایش گرافیکی شبکه های پتری برای تشریح مفاهیم نظری شبکه پتری بسیار مفید است .گراف شبکه پتری روشی برای ارائه ساختار شبکه‌های پتری است که در آن دو نوع گره وجود دارد . گره‌هایی به صورت دایره (O) و خط (׀) وجود دارد که دایره‌ها نشانگر مکان‌ها و خطوط نشانگر گذرها هستند . این مکانها و گذرها توسط کمانهایی به همدیگر متصل می‌شوند .وقتی یک کمان از یک گذر به یک مکان متصل شود نشانگر آن است که آن مکان به عنوان خروجی گذر مذکور خواهد بود و اگر کمانی از یک مکان به یک گذر رسم شود نشانگر آن است که آن مکان ورودی گذر مذکور خواهد بود. یک نمونه از این ساختار در شکل زیر نشان داده شده‌است.

یک شبکه پتری سادهیک شبکه پتری ساده

 

نمایش رفتار:

برای توصیف رفتار شبکه پتری نشانه‌ها هم به این گراف اضافه می‌شود. نشانه‌ها به این گراف اضافه می‌شوند و باعث می‌شوند که بتوانیم مفهوم حالت را در این گراف تعریف کنیم . ما دایره‌های کوچکی در داخل مکانهای این گراف ترسیم می‌کنیم . این دایره‌های توپر را نشانه می‌گوییم .تعداد این دایره‌ها در کل گراف و همچنین نحوه توزیع آنها بین مکانها حالت شبکه پتری را مشخص می‌کنند که ما به آن یک نشانه گذاری شبکه پتری می‌گوییم.